Miłorząb dwuklapowy
Ginkgo biloba

Odporny na suszę, upał i zanieczyszczenie powietrza, światłożądny. Na starych okazach obserwuje się powstawanie narośli zwanych czi-czi, rosnących od gałęzi w dół, ukorzeniających się i wypuszczających nowe pędy. Jest to żyjąca skamielina, ostatni przedstawiciel rzędu miłorzębowców, rozpowszechnionych na całej ziemi 150 - 200 milionów lat temu. Daje nam wyobrażenie o florze tych zamierzchłych czasów, gdy także nagozalążkowe posiadały liście. W trakcie dalszych dziejów ziemi prawie wszystkie musiały ustąpić miejsca lepiej przystosowanym roślinom okrytozalążkowym i wyginęły. Wystarczająco konkurencyjne okazały się jedynie iglaki. Jeszcze w trzeciorzędzie istniały ostoje miłorzębów w Ameryce Północnej i Europie. Wraz z pogorszeniem się klimatu na początku czwartorzędu rodzaj ten uległ prawie całkowitej zagładzie. Obecnie istnieje już tylko jeden gatunek, który od tamtego czasu prawie się nie zmienił, zakończył niejako swoją ewolucję. Pomimo, że posiada typowe liście, w różnych zestawieniach, katalogach etc. jest umieszczany pod roślinami iglastymi (także w bazie IBRO). Nie podlega żadnym chorobom, wszystkie jego pasożyty dawno już wymarły. W swojej ojczyźnie Chinach występuje pod wieloma nazwami. Jego jasne, prawie białe drewno jest tam użytkowane do wyrobu figur szachowych, zabawek. Jest lekkie, elastyczne i dość odporne na warunki atmosferyczne. Istnieje rozwinięty przemysł produkujący kosmetyki i leki na bazie jego liści. W tym celu jest też uprawiany na plantacjach. Największa na świecie plantacja znajduje się w Kalifornii, gdzie na powierzchni 2,5 mili kwadratowej uprawia się miliony drzewek w metrowej rozstawie.

Komentarze

Informacje

Zdarzenia